مقیاس‌پذیری پویا

دیگر ناحیه‌ای که مونرو سعی کرد تا نسبت به بیت کوین در آن بهبود پیدا کند، اصطلاحی است که به آن مقیاس‌پذیری میگویند. مقیاس‌پذیری یعنی یک شبکه چقدر خوب می‌تواند در نسبت با تقاضا رشد کند. ارزهای دیجیتال مبتنی بر بلاکچین به لحاظ ابعاد و اندازه محدود هستند.

در گذشته، بیت کوین، محدودیتی به اندازه 1 مگابایت برای هر بلوک داشت. این یعنی تنها 1 مگابایت داده تراکنشی را می‌توان در هر بلوکی که هر 10 دقیقه در شبکه بیت کوین استخراج می‌شود، جای داد.

متأسفانه، وقتی بسیاری از کاربران سعی کنند با استفاده از بیت کوین به طور هم‌زمان تراکنش انجام دهند، بلاکچین با داده‌های تراکنش پر می‌شود. آن تراکنش‌هایی که نتوانند در یک بلوک جا شوند باید برای ماینری صبر کنند تا آن‌ها را جا دهد.

از آنجایی که ماینرها ترجیح می‌دهند تا تراکنش‌هایی با بالاترین کارمزد را جمع کنند، اگر شبکه شلوغ باشد، ترغیب می‌شوند تا کارمزد را افزایش دهند. این همان چیزی است که در بهار سال 2017 در بلاکچین بیت کوین رخ داد. برخی تراکنش‌ها به کارمزدی 30 دلاری نیاز داشتند تا تأیید شوند.

مونرو فرق می‌کند. هیچ محدودیت ابعاد پیش‌فرضی برای بلوک وجود ندارد. این یعنی امکانی جا شدن داده‌های تراکنش بیشتری در هر بلوک وجود دارد اما با این حال، یک ضد حالی که هست – اسپمرهایی هستند که می‌توانند بلاکچین را با تراکنش‌ها پر کنند. چنین کاری باعث ساخت بلوک‌های بزرگ می‌شود.

با این حال، توسعه‌دهندگان مونرو یک سیستم پاداش و جزای بلوکی معرفی کرده‌اند. اندازه متوسط 100 بلوک آخر گرفته شده است. اگر بلوک جدیدی که ماینرها روی آن کار می‌کنند از حد متوسط 100 بلوک قبلی بیشتر برود، پاداش بلوک کاهش پیدا می‌کند. چنین چیزی باعث دلسرد شدن تراکنش‌های اسپمی می‌شود، چرا که ماینرها بلوک‌هایی را که چنین مجازاتی داشته باشند را استخراج نمی‌کنند چون برایشان سودی نخواهد داشت.